Porsche 911 SC-L (3.1) Targa

De Porsche 911 3.0 SC uit 1978 was slechts 180 pk sterk – twintig pk minder dan zijn voorganger, de Carrera 3.0. Om het verschil met zijn beoogde opvolger, de 928, goed te benadrukken, wilde men geen sterkere uitvoeringen maken. Totdat de klanten begonnen te protesteren.

Dat er werd gemord vanwege het beperkte vermogen van de 3.0 SC uit 1978 was te verwachten. Immers: normaal gesproken is het een algemeen aanvaarde gewoonte om te zorgen dat elk nieuw model krachtiger en sneller is dan zijn voorganger. Ook Porsche heeft consequent vastgehouden aan deze regel. Tot 1978 dan. De opkomst van de Amerikaanse emissie-eisen zorgde ervoor dat motoren zuiniger moesten worden, maar de maatregelen die hiervoor genomen werden, gingen ten koste van het vermogen en de prestaties. Bij de G-modellen van Porsche kwam de klap hard aan, want het vermogen liep stapsgewijs aardig terug, namelijk van 210 pk voor de Carrera MFI die werd gebouwd van 1974 tot en met 1976 naar 200 pk voor de Carrera 3.0 in 1976 en 1977. Maar de maat was voor de klanten pas echt vol, toen bleek dat de nieuwe 3.0 Super Carrera (SC) nog eens 20 pk had ingeleverd.

De vraag groeide snel naar een soort opvoerset, al was het alleen maar omdat Porsche-dealer Max Moritz en Alois Ruf de 3.0 liter een andere boring gaven van 95 naar 98 mm en daardoor – samen met enkele andere wijzigingen – tot meer dan 200 pk kwamen. Porsche had voor de Turbo al een boring van 97mm in huis, die gecombineerd met een slag van 70.4 mm zou leiden tot een motorinhoud van 3122cc. Er moesten alleen andere zuigers van Mahle bijgezocht worden, maar verder waren de inspanningen gering. Maar omdat deze regeling duidelijk in strijd was met het beleid van de afbouw van de 911 door Fuhrmann, moest naar verluidt toestemming worden gevraagd van Ferry Porsche voor de productie kon beginnen. Het groene licht werd uitsluitend verkregen onder de uitdrukkelijke voorwaarde dat het zou gaan om discrete wijzigingen, onzichtbaar voor de niet-kenners.

Het project kwam er uiteindelijk onder de auspiciën van Rolf Sprenger, die toen verantwoordelijk was voor de reparatiewerkplaats aan het Kundenzentrum in Zuffenhausen was. Het doel was om het vermogen van de 2,7 Carrera MFI’s te halen van 210 pk. Onder begeleiding van chef-monteur Helmut Pietsch werd door aanpassing van de koppen de compressieverhouding vergroot van 8,6: 1 tot 9,5: 1. Wel moest nu RON 98 brandstof worden getankt. Ook werden de koelribben van de turbo 3.3 gebruikt, alsmede twaalf Dilavar kopbouten, die minder gevoelig waren voor thermische uitzetting dan de standaard stalen onderdelen. Ook kreeg de K-Jetronic brandstofpomp meer druk. Een grotere olieradiator werd bevestigd in het rechtervoorscherm (dezelfde als die later zou worden gebruikt op de Carrera 3,2) en met het oog op topsnelheid kreeg de 915 versnellingsbak een langere 5e versnelling. Voor de upgrade werd geen reclame gemaakt en deze werd alleen verkocht op speciaal verzoek.

De 3.1 ging de boeken in als een SC-L-model en een begeleidende brief bevestigde dat het hier ging om een 3,1 fabrieksconversie. In de brief werd tevens aangegeven dat de modificatie weliswaar geen invloed had op de standaard garantie, maar dat kopers met een eventueel motorprobleem beter rechtstreeks naar Porsche zelf konden komen, aangezien de dealer de onderdelen voor deze auto toch niet op voorraad zou hebben. In werkelijkheid ging het hier meer om een poging de 3.1 geheim te houden dan om echte zorgen van Porsche om hun klandizie. Het exacte productie aantal van de 3.1 is niet meer gekend bij Porsche omdat alle informatie betreffende het 3.1 programma werden vernietigd. Men vermoed dat het over een 100 tot 150 wagens gaat, waarvan de helft aan Porsche personeel werd verkocht en de andere helft aan Duitse klanten.

Hiermee is de 3.1 niet alleen een uniek verhaal, maar ook een uiterst zeldzame uitvoering.

Onze rode 3.1 targa werd op 11 april 1980 uitgeleverd aan zijn eerste Duitse eigenaar. De begeleidende brief, waarvan eerder sprake, die bevestigt dat het hier een fabrieks 3.1 betreft is nog steeds aanwezig. Het hoeft niet gezegd dat na 40-jaar deze brief van de meeste 3.1’s niet meer beschikbaar is.

Sinds nieuw heeft deze wagen 5 eigenaren gekend. Begin jaren ’90 werd de kilometerteller vervangen, waardoor volgens de beschikbare documentatie de wagen een 120.000 KM meer heeft gelopen dan wat er op de teller af te lezen is.

Naast het onderhoudsboekje is veel documentatie aanwezig, alsook een certificaat van authenticiteit.

De wagen bevindt zich in een mooie en originele toestand!  De lak is nog steeds de originele fabriekslak!

Kortom, een niet te missen top collector!